خیابان « لاله زار » که روزی یکی از قدیمی ترین خیابان های تهران محسوب می‌شد ، در دل زمین‌های « میرزا علی‌اصغرخان اتابک » صدر اعظم وقت ایران ، شکل گرفت . 
با دستور ناصرالدین شاه برای ساخت خیابان ، نرده‌ و حصارهای باغ را برداشتند و زمین‌ها هم در میان اطرافیان شاه تقسیم شد . برای سهولت در تردد مردم در لاله زار ، یک خط واگن اسبی از میدان توپخانه تا انتهای خیابان به راه افتاد. 
به‌ مرور زمان در لاله‌زار برای مردم وسایل تفریح و تماشا ساخته شد . یکی از مهم ترین آن ها ، ساخت باغ‌ وحش بود . بخش جنوبی خیابان سعدی در آن زمان به خیابان باغ ‌وحش معروف بود . اما به تدریج و با گسترش بازار داخلی و ورود اجناس خارجی ، لاله‌زار کاربردهای جدیدی پیدا کرد و از حالت تفریحی خارج شد ! یکی از دلایل مهم این تغییر کاربری ، نزدیک بودن این خیابان به ارگ سلطنتی و محله‌ اعیان‌نشین عودلاجان بود.
از جمله این تغییرات ساخت هتل ، کافه ، دفتر روزنامه ، سینما ، تئاتر ، مطب پزشک ، طلا و جواهرفروشی ، خیاطی فرنگی‌دوز ، سلمانی ، عکاسی و... بود . « گراند هتل » که نخستین هتل تجملاتی در ایران بود و هم چنین اولین کافه اروپایی را داشت ، در این خیابان ساخته شد . کافه‌ها و مغازه‌های لاله زار با نام‌های فرانسوی ، شیک‌پوش‌ترین مردم را برای خرید و تفریح به این خیابان می‌کشاند . از جمله این مغازه‌ها عکاسی فوتوساتراپ ، داروخانه موسیو پاپازیان ، گرامافون مستر ویس ، کافه کاناری ، کافه رستوران آستوریا و خیاطی آمبارسون بودند. 
یکی از مهم ترین ویژگی خیابان لاله زار ثبت اولین ها به نام خودش است . بسیاری از مشاغل که برای نخستین بار در ایران راه اندازی شدند کارشان را از خیابان لاله زار شروع کردند . برای مثال نخستین گل‌فروشی تهران در این خیابان تأسیس شد و یا اولین فروشگاه بزرگ به سبک اروپایی نیز در این خیابان راه ‌اندازی و بالاخره نخستین چراغ گازی نیز در این خیابان روشن شد.