در تقویم جهانی 2 مارس روز جهانی « فرهنگ بلوچی » نام گذاری شده است .
بر اساس منابع موجود ، تا زمان ساسانیان از بلوچستان با نام مکران یاد شده است . در زمان فرمانروایی نادرشاه افشار و به دلیل خدمات فراوانی که سران قوم بلوچ دراین منطقه به شاه می کنند ، این سرزمین به بلوچستان تغییر نام می دهد .
اماکن تاریخی – فرهنگی فروانی در این منطقه وجود دارند که قدمت آن ها به زمان امپراطوری ساسانیان و اشکانیان می رسد . البته سفال های به دست آمده از شهر « پمپور » متعلق به حدود 3000 سال پیش از میلاد مسیح است .
در « نیکشهر » ، « سراوان » و « تیس » نیز قلعه ها و بقایای سنگ نگاره های کشف شده به دوران هخامنشیان و ماقبل آن باز می گردد .
در بخش های محدودی از سواحل کشور آفریقایی « نامیبیا » و هم چنین « شیلی » در آمریکای جنوبی ، نخلستان و دریا در مجاورت یکدیگر واقع شده اند . این اتفاق کم نظیر در روستای « درک » بلوچستان نیز باعث شده تا این منطقه خاص مقصد بسیاری از گردشگران علاقه مند به این پدیده باشد .
شرایط آب و هوایی مطلوب و در عین حال متغیر بلوچستان باعث شده تا در این منطقه انواع محصولات زراعی مثل خرما ، موز ، انبه ، خربزه درختی ، انواع مرکبات ، زیتون ، پسته و بهترین نوع انگور یاقوتی به راحتی عمل بیاید . همچنین مجاورت با آب های آزاد امکان صید انواع آبزیان دریایی را به ساکنان این منطقه می دهد . البته بلوچستان زیستگاه حیوانات دیگری به جز آبزیان مثل قرقاول ، خرس سیاه ، گاندو ( تمساح پوزه کوتاه ) ، طوطی ، گونه نادری از پلنگ و سنجاب بومی نیز هست .
فرهنگ منطقه بلوچستان در زمینه موسیقی ، پوشاک و حتی خوراک بسیار غنی است . سوزن دوزی ، خامه دوزی و سفال این منطقه در سال 94 توانسته اند نشان یونسکو کسب کنند !
بلوچستان در کنار جاذبه های طبیعی و تاریخی، با موقعیت خاص بازرگانی و ترانزیتی خود ، این زمینه را دارد که در پیشرفت صنعت و آبادانی نیز رشد قابل توجهی داشته باشد .
هر ایرانی و حتی گردشگر خارجی در کنار دیداراز بلوچستان زیبا و لذت بردن از طبیعت کم نظیر آن ، می تواند به رونق اقتصادی آن و هم چنین نشر فرهنگ و هنر غنی این منطقه کمک فراوانی کند