تمدن مصر باستان در شمال شرق آفریقا و در دره روز نیل نمونه‌ای از تمدن‌های بنا شده بر مبنای آبیاری بوده است . در میان تمدن‌های باستانی ، مصری‌ها از غذاهای بهتری بهره می‌بردند که این موضوع به مجاورت با رود نیل ، منبع آبی مهمی برای آبیاری زمین‌های کشاورزی ، ارتباط مستقیم داشته است.

سیلاب سالانه دشت‌ها در کنار نیل و سایر رودخانه‌ها ، خاک را برای رشد محصولات حاصلخیز می‌کرد. در دوران باستان دره‌ رود نیل ، به ویژه منطقه‌ دلتا بالا، به هیچ وجه چشم انداز بیابانی نداشت .

نزدیکی مصر به خاورمیانه ، کار تجارت را برای تجار آسان می ‌کرد . از این رو مصریان علاوه بر اینکه می‌توانستند مازاد مصرف خود را صادر کنند ، از محصولات خارجی سایر سرزمین‌ها نیز بهره می‌بردند . با این کار تنوع غذایی آنها نیز بیشتر می‌شد. در واقع مقادیر برداشت شده دانه در هر فصل به مراتب از نیازهای این سرزمین بیشتر بود و می توانستند میزان زیادی از آنها را به کشورهای همسایه صادر کنند که منبع درآمد مهمی برای خزانه‌ مصر نیز بود .

رژیم غذایی مصری‌های باستان به موقعیت اجتماعی و ثروت آنها بستگی داشت . نقاشی‌های موجود در مقبره‌ها ، رساله‌های پزشکی و باستان شناسی انواع غذاها را برای نجیب‌زادگان ، اشراف و فراعنه مصر نشان می‌دهد . انتخاب غذا برای ثروتمندان بسیار وسیع بود در حالی که دهقانان و بردگان انتخابی محدود داشتند که شامل نخودچی ، آبجو با خرما ، سبزیجات و ماهی بود

از مهم ترین محصولات غذایی این سرزمین ، جو و برنج بود که برای درست کردن آبجو و نان از آن ها استفاده می‌شد . انواع سبزیجات مثل پیاز، سیر، تره فرنگی ، لوبیا ، عدس ، نخود ، تربچه ، کلم ، خیار و کاهو در مصر باستان پرورش داده می‌شد. میوه‌هایی مانند خرما ، انجیر، انار، خربزه و انگور نیز وجود داشت . عسل نیز از محصولات مهم و پر کاربرد در مصر باستان بود . رژیم غذایی مصر با ماهی ، پرندگان و گوشت تکمیل می‌شد اما کشاورزان تنها در مناسبت‌های خاص گوشت مصرف می‌کردند. حیوانات اهلی شده‌ای که برای غذا پرورش می ‌یافتند شامل گوسفند ، بز و خوک بود.

سلاطین قدیم مصر فرعون نام داشتند . فراعنه‌ مصر از بیست و شش سلسله تشکیل شده بود که تاریخ سلطنت ‌شان تقریبا سه هزار سال را شامل می‌شود. پایتخت مصر گاهی « ممفیس » و زمانی « تب » بود . قدرت و عمران این مملکت در عهد سلطنت « تحوتموس سوم » و « رامسس دوم »  به بالاترین درجه خود رسید.

فرعون و خانواده‌اش در قصری بزرگ در قلب شهر زندگی می‌کردند. این قصر با دیوارهای ضخیم سفید احاطه شده بود. برای ساخت آن اغلب از چوب و خشت استفاده شده ، روشن و هواگیر بوده و نسبت به کاخ‌های امروزی اسباب و اثاثیه‌ کمتری داشته است . این وسایل  شامل صندلی‌هایی با پایه‌های به شکل پنجه شیر، صندوق‌هایی از آبنوس و عاج برای پوشاک و جواهرات و تخت‌هایی باریک با کناره‌های مزین بود. برق طلا در همه جا قابل رؤیت بود. کف اتاق‌ها ، دیوارها و سقف‌ها گچکاری بود و با نقاشی‌هایی که صحنه‌هایی از زندگی شهری را در مصر نشان می‌داد ، پوشیده شده بود.

فرعون‌ها ، نجیب‌زادگان و اشراف به شکاری می‌رفتند که هم تفریح و سرگرمی بود و هم در آن توجه به آیین‌ها و مذهب می شد . صحنه‌های شکار اغلب بر دیوار معابد و مقبره‌ها به عنوان یادآور نبوغ پادشاهان و نجیب‌زادگان به تصویر کشیده می‌شد .

خرگوش ، گوزن ، گاو، آهو، اسب آبی ، فیل و شیر از جمله حیوانات وحشی ای بودند که برای گوشت و پوست‌شان شکار می‌شدند.

ماهی‌گیری به طبقه‌ کارگر اجازه می‌داد تا تنوع را به رژیم غذایی خود اضافه کند. از این رو فقرا گوشت ماهی را جایگزین سایر گوشت‌هایی می‌کردند که نمی‌توانستند آن را تهیه کنند . گونه‌های متعدد دریایی در رود نیل ، منطقه‌ دلتا و دریای مدیترانه به وفور یافت می‌شد. ماهی‌هایی که در رود نیل گیر کرده بودند ، منبع مهمی از پروتئین برای مردم فقیر بودند . روش‌های ماهیگیری شامل استفاده از قلاب و نخ و یا تله و تور بود.

قایق‌های ماهیگیری کوچک از نی‌های پاپیروس ساخته می‌شد که به طور طبیعی با حفره‌های هوا پر می‌شدند . آنها را شناور می‌کردند و برای ماهیگیری در باتلاق‌های نیل مورد استفاده قرار می‌دادند .

همچنین پرندگانی مثل غاز، اردک‌ ، بلدرچین‌ و کبوتر به عنوان شکار در دسترس بودند و تخم آن ها نیز توسط شکارچیان خورده می‌شد . محل زندگی این حیوانات اغلب در باتلاق‌ و جنگل‌های کنار رود نیل بوده است .

شواهد نشان می‌دهد که مصری‌های فقیر، جوندگانی مانند موش و خارپشت را نیز شکار کرده و می خوردند !

برای بازدید از تورهای ما اینجا کلیک کنید