« شهاب الدین محمد شاه جهان » ، در نیمه قرن 18 میلادی بر بخش وسیعی از شبه قاره هند حکومت می کرد . وی مانند پدرش « اکبر شاه » علاقه فراوانی به گسترش حکم رانی خود داشت . از این رو دولتی بسیار ثروتمند و باشکوه برای خود فراهم کرده بود .

داستان عشق شاه جهان و « ممتاز محل » بسیار معروف است . آن ها 18 سال در کنار هم زندگی کردند و 14 فرزند داشتند که تنها تعدادی از آن ها به سن بزرگسالی رسیدند . جالب است بدانید  ممتاز محل همه جا کنار شاه بود ، حتی در سفرهای جنگی ! سرانجام در یکی از این سفرها سخت بیمار شد و از دنیا رفت ! قبل از مرگ ، دو درخواست از همسرش کرد که شاه با جان و دل آن ها را پذیرفت و انجام داد . اول این که شاه بعد از مرگ او دیگر همسری اختیار نکند و دوم این که برای او آرامگاهی باشکوه بسازد که یادش جاودانه شود .

« تاج محل » ، بنای باشکوهی که به دستور شاه جهان ساخته شد و مقبره زیبای ممتاز محل نیز داخل آن  قرار گرفت . امروزه تاج محل جزو عجایب هفت گانه جدید به شمار می رود . این بنای باشکوه مرمرین ترکیبی از معماری اسلامی ، هندی و عثمانی است . این بنا در نزدیکی شهر آگرا قرار دارد و هر ساله میلیون ها نفر گردشگر از آن بازدید می کنند .

شاه جهان مردی هنر دوست بود و در زمان سلطنت وی هنرهایی چون خوشنویسی ، زرگری و جواهرنگاری به اوج شکوه خود رسیدند . « تخت طاووس » از شاهکارهای هنر جواهرنگاری آن زمان است که به دستور شاه و به دست هنرمندان چیره دست آن زمان با انبوهی از یاقوت و زمرد و مروارید ساخته شد . شاه در نوروز 1635 برآن جلوس کرد و بعدها نادرشاه افشار تخت طاووس را به عنوان غنیمت با خود به ایران آورد .  

شاه جهان در سال های پایانی عمر خود توسط فرزندان طماع اش که بر سر تاج و تخت وی در حال جنگ بودند ، در قلعه « آگره » ( دژی نزدیک به تاج محل ) زندانی شد .

وی پس از 8 سال تحمل بیماری در 22 ژانویه 1666 دار فانی را وداع گفت و در کنار همسر خود در تاج محل آرام گرفت .